مرکز ترک اعتیاد رهپویان آوای رهایی در نظر دارد با معرفی انجمنهای ثبت شده و قابل قبول و بدون هزینه برای معتادان تازه بهبود یافته، راهکارهای مناسب و صحیح را ارائه دهد.
درک ما از تسلیم ممکن است در طول مدت تغییر کند اما نیاز ما به آن هرگز. تسلیم یکی از مهمترین قدم ها در مسیر برنامه دوازده قدم معتادان گمنام است.
در ابتدا ممکن است تسلیم فقط به مصرف نکردن مواد مخدر محدود شود. هر چقدر جلوتر رویم بهتر میبینیم که اعتیاد در چه زمینههای دیگر زندگیمان تاثیر میگذارد. ما تمایل پیدا میکنیم تا رفتارهایمان را هم تسلیم کنیم، در بعضی شرایط هم ممکن است یکی یکی رفتارهایمان را تسلیم کنیم.
ما به این درک رسیدهایم که مصرفمان، حال هر نوع ماده مخدری که مصرف کنیم، فقط یکی از عوارض بیماری ماست که مشکلی روحانیست. به تدریج چیزهایی که ما را وادار به عمل از روی نقصهایمان میکنند را رها میکنیم، نقص هایی مثل انکار، خشم، رنجش، نیاز به اثبات اینکه حق با ماست، احساس بهتر بودن، شرم، رنجش، پشیمانی و ترس.
هر قدر درک ما از قدم اول رشد کند، تسلیم مان عمیقتر میشود. اعتمادمان رشد میکند و تمایل بیشتری به رها کردن پیدا میکنیم. زمینههای بیشتری از زندگی را کشف میکنیم که در آن به توهم کنترل داشتن، چسبیدهایم. تسلیم به ندرت در ابتدا خوشایند بنظر میرسد اما هر چقدر به جلو میرویم کمتر زمان لازم داریم تا متوجه شویم کاری که داریم انجام میدهیم جواب نمیدهد.
در ابتدا ممکن است فقط زمانی رها کنیم که حسابی فرسوده شده باشیم اما با پیشرفت در بهبودی دیگر تحمل ما برای درد کشیدن، کم میشود و تمایلمان برای انجام کاری که روح ما را زخمی میکند، کمتر میگردد. از آنجا که تجربه بیشتری درباره امید و التیام پس از تسلیم بدست آوردهایم، لذا تسلیم را به عنوان روشی جهت قرار گرفتن در جایگاه خود میپذیریم. رسیدن به این درک که همان گونه که ما در برابر بیماریمان تسلیم میشویم میتوانیم خود نیز تسلیم شویم، یک بیداری روحانیست.
تغییر دیدگاه همانند نگاه کردن به دنیا از زاویهای دیگر و با عینکی متفاوت است. تسلیم همان ارتقا دیدگاه است که باعث میشود ما دیگر بدنبال پیدا کردن راهی برای کنترل نباشیم. صداقت نیز میتواند دیدگاه ما را ارتقا دهد و ما را برای پذیرش حقیقت آماده کند. ما دیگر کمتر نگران این هستیم که دیگران درباره ما چه فکر میکنند و در عوض درمیابیم که جوابگوی اخلاقیات و ارزشهای خود هستیم. شفافتر میتوانیم ببینم که زندگی بر طبق اراده نیروی برترمان میتواند به چه شکل باشد. هر بار که تسلیم میشویم دنیا برای ما کمی بیشتر جا باز میکند.
ما میتوانیم فراتر از وسوسه های خود نگاه کنیم و امکان تغییر دیدگاهمان را بپذیریم. ما ممکن است نفس عمیقی بکشیم و از خود سوال کنیم که واقعا چه اتفاقی خواهد افتاد اگر که ما رها کنیم؟ تجربه باعث رشد ایمان ما میشود و برای ما فرصتی فراهم میکند تا به زندگی خود با دیدی متفاوت نگاه کنیم. با بدست آوردن تجربه، دیگر برای عمل از روی باورهایمان، لنگ نخواهیم زد. مطمئن میشویم که نتیجه رها کردن برایمان مصیبت ببار نخواهد آورد. چند بار بیداری روحانی را تجربه نمودن به ایمان مستمر ختم خواهد شد.
ترس یک احساس طبیعیست. سوال این است که ما با آن چه خواهیم کرد؟ قدم سه و یازده به ما فرصت میدهد تا از یک نیروی برتر و مهربان دعوت کنیم تا بر روی تصمیماتمان تاثیر گذارد و قدم ده به ما کمک میکند تا خود را در حین پیشرفت، بررسی کنیم.
ما اغلب آخرین نفری هستیم که رشد خود را میبینیم و شناسایی میکنیم. زمانی که دیگر اعضا را میبینیم که در حال بهبودی هستند و در زندگیشان پیشرفت میکنند به یاد میآوریم که همه اتفاق برای ما هم در حال رخ دادن است. هر قدر آگاهی ما عمیقتر شود، ما زمینههای بیشتری در زندگی خود پیدا میکنیم که نیاز دارد تا بر رویشان کار کنیم. ما خود را با تغییراتمان تنظیم میکنیم و با تنظیم کردن خود، تعادل ما بهم میخورد که باعث تغییر بیشتر ما میشود.
احساس اینکه همه چیز را میدانیم اغلب ما را به این نتیجه میرساند که هیچ چیز را کامل نمیدانیم، اینها احساسات خوبی است که برای چند لحظه دوام دارند و سپس ما چیزهای بیشتری درباره تسلیم میآموزیم. ما یاد میگیریم که خودمان را زیاد جدی نگیریم. در انتهای راه دیگر چیز مضحکی وجود ندارند، اما وقتی که احساساتی مانند نگرانی، شرم، خشم و سردر گمی را رها میکنیم، احساس راحتی و آرامش به ما دست میدهد.
یکی از هدایای بهبودی بدست آوردن مجدد حس شوخ طبعی است. البته این حس در حال رفت و برگشت است اما اگر بطور دائم حس شوخ طبعی خود را از دست بدهیم، نشانه این است که نیاز به تغییر دیدگاه داریم.
ما مدعی نیستیم که بهترینیم ....مفتخریم که انتخاب بهترینهاییم.
موسسه رهپویان آوای رهایی
تیم پیشگیری و درمان