خیلیها از این برچسب بدشان میآید ولی این عبارت دقیقا بیان کننده وضعیت فردی است که الکل نیش جان نمیکند و مواد مخدر مصرف نمیکند (پاک و هوشیار است) اما به مشکلات اصلی زندگیش هم نمیپردازد.
این سندروم ممکن است گریبانگیر اکثریت کسانی که مواد اعتیاد آورشان را کنار گذاشتهاند، شود. افرادی که مصرف مواد اعتیاد آور را قطع کرده و در مرحله اول بهبودی قرار گرفتهاند و دیگر جلوتر نرفتهاند.
این مطلب را به صورت پادکست صوتی نیز میتوانید گوش دهید:
مرحله دوم بهبودی آنست که به سمت برطرف کردن مشکلات روحی، روانی، اجتماعی و اقتصادیشان حرکت کنند.
حرکت نکردن به سمت رفع این مشکلات باعث میشود در نهایت تواناییهای آنان را هر چند قدرتمند، روبه زوال و ضعف بکشاند.
نمونهای از یک درمان پزشکی مثال خوبی را در اختیارمان میگذارد. فرض کنیم بیماری در بیمارستان بستری است و دچار مرض دردناکی است. پزشک برای آرام کردن این درد مقدار زیادی مسکن تجویز میکند. تا زمانی که مداوای درد ادامه دارد، بیمار دردی ندارد اما وقتی درمان متوقف شود چه اتفاقی میافتد؟ بیمار درد بسیار خواهد داشت.
موادی که ما به آن وابسته هستیم مسکنهای ما هستند. در این جا مصرف ما برای این است که درد نکشیم. شاید در آغاز فقط کنجکاو یا در جستجوی اندکی خوشی بودهایم اما به محض اینکه این روند از مصرف به سوء مصرف و وابستگی لغزید، اعتیاد ادامه یافت نه به دلیل این که جالب یا مفرح بود بلکه چون دوای درد بود اما آنچه نصیبمان شد درد بسیار بود.
اما مریض رنجور بیمارستان چه موقع واقعا از شر درد خلاص میشود؟ مسلما وقتی که بیماریش علاج شود نه زمانی که مسکن را قطع کند.
بیماری اعتیاد را فقط میتوان مهار کرد اما مشکلات زندگی را که علت اصلی اعتیاد است میتوان علاج کرد. تنها در صورتی که بفهمیم با پرداختن به آن مسائل است که سلامتی روح و روان و ارتباطات حیاتی و اجتماعی را به ارمغان آورد.
تیم درمان کمپ ترک اعتیاد آوای رهایی با برگزاری جلسات و مشاورات فردی و خانواده قویا به دنبال ایجاد انگیزه و هدفمند کردن فردی که تازه ترخیص شده میباشد و در این راستا فرد را در مرحله دوم بهبودی قرار میدهد و با کنترل نامحسوس که همان ماتریکس دوره ای میباشد عملکرد فرد را مورد ارزیابی قرار میدهد.